Datos Identificativos 2013/14
Asignatura (*) COMPORTAMENTO EN SERVIZO Código 730G03041
Titulación
Grao en Enxeñaría Mecánica
Descriptores Ciclo Período Curso Tipo Créditos
Grao 2º cuadrimestre
Cuarto Optativa 4.5
Idioma
Castelán
Prerrequisitos
Departamento Enxeñaría Industrial 2
Coordinación
Mier Buenhombre, Jose Luis
Correo electrónico
jose.mier@udc.es
Profesorado
Correo electrónico
Web
Descrición xeral El objetivo fundamental de esta asignatura es la adquisición por parte del alumno de las metodologías de análisis de fallo de los materiales como consecuencia de su comportamiento en servicio.

Competencias do título
Código Competencias da titulación

Resultados de aprendizaxe
Competencias de materia (Resultados de aprendizaxe) Competencias da titulación
Coñecemento da metodoloxía de análise de fallo dos materiais. A45
Comprensión dos mecanismos de fallo nos materiais en servizo. A46
Asumir a necesidade do mantemento de máquinas e equipos. Coñecer as principais causas de fallo e as estratexias de mantemento. A47
Aprender a aprender. B1
Resolver problemas de forma efectiva. B2
Traballar de forma autónoma con iniciativa B4
Traballar de forma colaboradora. B5
Actitude orientada ao traballo persoal intenso. B8
Capacidade de integrarse en grupo de traballo. B9
Actitude orientada á análise. B10
Fixar obxectivos e tomar decisións. B16
Positivos fronte a problemas. B23
Valorar criticamente o coñecemento, a tecnoloxía e a información dispoñible para resolver os problemas cos que deben enfrontarse. C6
Asumir como profesional e cidadán a importancia da aprendizaxe ao longo da vida. C7
Valorar a importancia que ten a investigación, a innovación e o desenvolvemento tecnolóxico no avance socioeconómico e cultural da sociedad C8

Contidos
Temas Subtemas
1. Fractura Factor de intensidad de tensiones (K) y tenacidad de la fractura (Kc).
Modos de aplicar la carga a un material agrietado.
Variación de Kc con el tipo de material.
Influencia de la temperatura y la velocidad de carga sobre Kc.
Influencia de la microestructura sobre Kc.
Tamaño de la zona plástica para estados de tensión planos.
Tamaño de la zona plástica para estados deformaciones planos.
Límites de plasticidad para poder aplicarse la LEFM.
El ensayo de la tenacidad a la fractura.
2. Fatiga Influencia de diversas variables en las curvas S-N.
Velocidad de crecimiento de las grietas por fatiga: ecuación de Paris-Endorgan.
Ensayos para determinar la velocidad de crecimiento de las grietas por fatiga.
3. Fluencia (creep). Curva tensión-deformación en la fluencia.
El ensayo de fluencia.
Mecanismo físico de la fluencia.
4. Degradación química de materiales Corrosión electroquímica y corrosión a altas temperaturas.
Termodinámica de la corrosión.
Cinética de la corrosión.
Clasificación de los diferentes tipos de corrosión
Degradación química de polímeros y cerámicos. Inflamabilidad de materiales
5. Ensayos no destructivos Radiología
Partículas magnéticas
Corrientes inducidas
Líquidos penetrantes
Ultrasonidos
Termografía
Holografía
6. Métodos químicos de análisis de fallos Espectro electromagnético
Espectroscopías de emisión y absorción
Producción de rayos X.
El espectro de rayos X.
El efecto fotoeléctrico.
Espectrometría de fluorescencia de rayos X (XRFS).
Difracción de rayos X
Espectoscopías de electrones. Espectroscopia de electrones para análisis químico (ESCA/XPS). Espectroscopía de electrones Auger (AES).
7. Microscopía óptica y electrónica de barrido Métodos para la formación de imágenes.
Lentes y sistemas ópticos.
El microscopio óptico.
Microscopía confocal
Producción de un haz de electrones.
Interacción de los electrones con la materia.
Microscopio electrónico de barrido (SEM).

8. Preparación materialográfica Selección y corte de las muestras.
Embutido.
Desbaste.
Pulido. Pulido electrolítico.
El ataque metalográfico.
Clasificación de las técnicas de ataque metalográfico
9. Fractografía Fracturas transgranulares. Fractura por clivaje
Fractografía del clivaje
Fractura dúctil
Fractografía en la transición dúctil-frágil
Fracturas intergranulares
Fracturas por fatiga
Superficies de desgaste

Planificación
Metodoloxías / probas Horas presenciais Horas non presenciais / traballo autónomo Horas totais
Prácticas de laboratorio 4 0 4
Proba obxectiva 5 50 55
Presentación oral 1 10 11
Traballos tutelados 1 20 21
Sesión maxistral 20 0 20
 
Atención personalizada 1.5 0 1.5
 
*Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado

Metodoloxías
Metodoloxías Descrición
Prácticas de laboratorio Metodoloxía que permite que os estudantes aprendan efectivamente a través da realización de actividades de carácter práctico, tales como demostracións, exercicios, experimentos e investigacións.
Proba obxectiva Proba escrita utilizada para a avaliación da aprendizaxe, cuxo trazo distintivo é a posibilidade de determinar se as respostas dadas son ou non correctas. Constitúe un instrumento de medida, elaborado rigorosamente, que permite avaliar coñecementos, capacidades, destrezas, rendemento, aptitudes, actitudes, intelixencia, etc. É de aplicación tanto para a avaliación diagnóstica, formativa como sumativa.

A Proba obxectiva pode combinar distintos tipos de preguntas: preguntas de resposta múltiple, de ordenación, de resposta breve, de discriminación, de completar e/ou de asociación. Tamén se pode construír con un só tipo dalgunha destas preguntas.
Presentación oral Intervención inherente aos procesos de ensino-aprendizaxe baseada na exposición verbal a través da que o alumnado e profesorado interactúan dun modo ordenado, propoñendo cuestións, facendo aclaracións e expoñendo temas, traballos, conceptos, feitos ou principios de forma dinámica.
Traballos tutelados Metodoloxía deseñada para promover a aprendizaxe autónoma dos estudantes, baixo a tutela do profesor e en escenarios variados (académicos e profesionais). Está referida prioritariamente ao aprendizaxe do “cómo facer as cousas”. Constitúe unha opción baseada na asunción polos estudantes da responsabilidade pola súa propia aprendizaxe.
Este sistema de ensino baséase en dous elementos básicos: a aprendizaxe independente dos estudantes e o seguimento desa aprendizaxe polo profesor-titor.
Sesión maxistral Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de algunhas preguntas dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe.
A clase maxistral é tamén coñecida como “conferencia”, “método expositivo” ou “lección maxistral”. Esta última modalidade sóese reservar a un tipo especial de lección impartida por un profesor en ocasións especiais, cun contido que supón unha elaboración orixinal e baseada no uso case exclusivo da palabra como vía de transmisión da información á audiencia.

Atención personalizada
Metodoloxías
Prácticas de laboratorio
Proba obxectiva
Presentación oral
Traballos tutelados
Descrición
En el caso de la prueba objetiva, los trabajos tutelados y la presentación oral los alumnos podrán asistir a las tutorías para resolver sus dudas para el examen o la presentación de los trabajos. En las prácticas de laboratorio el profesor resolverá los problemas y dudas que se hagan por parte de los alumnos sobre las prácticas in-situ o en horas de tutoría para cualquier aclaración

Avaliación
Metodoloxías Descrición Cualificación
Proba obxectiva Se realizarán varios exámenes parciales. Cualquier nota inferior a 4.0 penalizará, computando el doble a la hora de realizar la nota media de los exámenes. Por ejemplo, si un alumno ha obtenido en los parciales las siguientes notas: 7, 5 y 3; su nota media será: (7+5+3+3) / 4 = 4,5 El alumno podrá presentarse de nuevo a los parciales que considere oportuno el 4 de junio con objeto de mejorar nota. En caso de que obtuviese una nota inferior a la anterior, se le conservará la primera nota


60
Presentación oral Se realizarán presentaciones orales de los trabajos tutelados realizados en grupo. 20
Traballos tutelados Se realizarán trabajos tutelados en grupo sobre distintos aspectos de la asignatura que, posteriormente, se expondrán oralmente. 20
 
Observacións avaliación

Para aprobar a nota global mínima será de 5.0.

A los alumnos que asistan a más del 80% de las clases se les aumentará la nota 0,5 puntos

La asistencia a prácticas de laboratorio de obligatoria para aprobar la asignatura


Fontes de información
Bibliografía básica John P. Sibila (1996). A guide to materials characterization and chemical analysis. Ed. VCH
Enrique Otero (1997). Corrosión y degradación de materiales. Ed. Síntesis
Richard W. Hertzberg (1996). Deformation and fracture mechanics of engineering materials. Ed. Wiley
Jose M. Franco (1999). Ensayos no destructivos para la industria y construcción. Ed. Prensas Universitarias de Zaragoza
J. M. Albella (1993). Introducción a la ciencia de materiales : técnicas de preparación y caracterización. Ed. CSIC
José L. Arana (2002). Mecánica de fractura. Ed. Universidad del País Vasco
Norman E. Dowling (2007). Mechanical behavior of materials. Ed. Peasrson
Francisco J. Gil Mur, (2005). Metalografía. ED. UPC
Carles Riba (2008). Selección de materiales en el diseño de máquinas. Ed. UPC
José A. González (1984). Teoría y práctica de la lucha contra la corrosión. Ed. CSIC

Bibliografía complementaria


Recomendacións
Materias que se recomenda ter cursado previamente

Materias que se recomenda cursar simultaneamente

Materias que continúan o temario
CIENCIA DOS MATERIAIS/730G03007
ENXEÑARÍA DOS MATERIAIS/730G03030

Observacións


(*)A Guía docente é o documento onde se visualiza a proposta académica da UDC. Este documento é público e non se pode modificar, salvo casos excepcionais baixo a revisión do órgano competente dacordo coa normativa vixente que establece o proceso de elaboración de guías