O sistema de cualificacións
expresarase mediante cualificación numérica acordo co establecido no art. 5 do Real
Decreto 1125/2003 de 5 de setembro (BOE 18 de setembro), polo que se establece
o sistema europeo de créditos e o sistema de cualificacións nas titulacións
universitarias de carácter oficial e validez en todo o territorio nacional
Sistema de cualificacións: 0-4.9=Suspenso 5-6.9=Aprobado 7-8.9=Notable
9-10=Sobresaliente 9-10 Matrícula de Honor (Graciable).

Para aprobar a materia, o alumno debe entregar todos os traballos,
participar no laboratorio e ter unha cualificación mínima de 1.25 puntos na
proba mixta e de 0.5 na proba oral. É dicir, só se terán en conta para a
cualificación final da materia todas as notas dos traballos de Estudo de Casos,
Laboratorios e Saída de campo, se o alumno ten unha puntuación mínima de 1.75
nas probas (suma da proba mixta e proba oral). En caso contrario, a nota da
convocatoria corresponderá á nota acadada nas probas e as notas dos demais
traballos se terán en conta para a cualificación do alumno na segunda
oportunidade (xullo).

Competencias de materia (Resultados de aprendizaxe)	Competencias da titulación
Promover a autonomía persoal e valorar a dependencia do usuario nas áreas de desempeño ocupacional (Actividades da Vida Diaria, Actividades Instrumentais da Vida Diaria, Traballo Educación, Ocio e Tempo libre e participación social), baseándose nos seus diferentes contextos (físico, cultural, social, persoal, virtual, espiritual). En definitiva, coñecementos e capacidade para aplicar a teoría e a práctica de Terapia Ocupacional.	A9 A10	B3 B9	C7
Manter e mellorar a calidade de vida dos usuarios.	A15 A20 A24	B9	C7
Desenvolver coñecemento e capacidade para aplicar as ocupacións terapeuticamente e coñecemento e capacidade para aplicar as Actividades da Vida Diaria terapeuticamente en todas as áreas de desempeño ocupacional.	A6 A9 A11 A13 A14 A23	B24	C4
Capacidade para identificar e anticipar situacións de risco no adulto con posibilidade de presentar disfunción ocupacional debido ás condicións contextuais.	A20 A29	B3 B9	C7
Intervir no adulto con discapacidade física coas patoloxías incidentes nesa etapa vital que ocasionan unha mingua do seu desempeño ocupacional e, polo tanto, da autonomía persoal.	A7 A8 A17 A18 A19 A29	B3 B9 B24	C7
Adquirir destrezas na implementación do programa terapéutico personalizado (segundo o usuario, en función da súa historia persoal, da patoloxía que presenta e do período evolutivo desta). E adquirir a capacidade de establecer unha relación terapéutica apropiada aos diferentes momentos do ciclo vital da persoa.	A10 A16	B4 B9	C7

Temas	Subtemas
Tema 1.- Marco conceptual: Contextualización e razoamento introdutorio desde Terapia Ocupacional ó ciclo vital (Tema transversal do nivel intermedio do Título. Impartido pola Profa. Inés Viana Moldes)	1.1 Análise das necesidades de saúde e benestar 1.2 Análise das principais ocupacións no adulto 1.3 Análise dos recursos comunitarios 1.4 Análise dos medios de comunicación e valores
Tema 2.- Calidade de vida (Tema transversal do nivel intermedio do Título. Impartido pola Profa. Adriana Ávila Álvarez)	2.1 Aproximación desde Terapia Ocupacional 2.2 Historia de vida
Tema 3.- Autores de referencia en Terapia Ocupacional: Adulto I	3.1 Comprensión do desenvolvemento teórico 3.2 Análisis y reflexión de los contextos históricos y socioculturales
Tema 4.-Rede de servizos: recursos existentes (ou por desenvolver) para o Adulto I	4.1 Características e enfoques dos diferentes dispositivos 4.2 Lexislación que afecta ó servizo e á súa práctica 4.3 Habilidades, funcións e rol do terapeuta ocupacional 4.4 Relación co equipo interdisciplinar 4.5 Perfil dos usuarios
Tema 5.- Proceso de Terapia Ocupacional no Adulto I: Autonomía persoal e Participación Social (Tema transversal do nivel intermedio do título. Impartido pola Profa. Nereida Canosa Domínguez e *Profa. Thais Pousada García)	5.1 Derivación 5.2 Screening e valoración inicial 5.3 Modelos de Práctica de Terapia Ocupacional aplicados ao eido de adultos I: Modelo Canadiense do Desempeño Ocupacional, Modelo de Ocupación Humana, Modelo Kawa, Modelo de adaptación a través da ocupación, Modelo Cognitivo Perceptual. Marco de Traballo para a Práctica de Terapia Ocupacional: Dominio e Proceso; Integración sensorial* 5.4 Avaliación ocupacional: usuarios, institucións e poboacións 5.5 Avaliación dos contornos significativos: domicilio centro de formación, centro laboral, centro de ocio e tempo libre y demais recursos comunitarios 5.6 Planificación de metas e obxectivos coa persoa e coordinación co equipo interdisciplinar 5.7 Intervención desde Terapia Ocupacional. Consenso co usuario/familia/profesionais, tendo en consideración os contornos significativos, as características e as prioridades do usuario, así como as patoloxías de maior incidencia que poden causar disfunción ocupacional (enfermidades neurolóxicas, enfermidades dexenerativas, afectacións osteoarticulares, afectacións sensoriais) 5.8 Os produtos de apoio: factores ambientais que actúan como facilitadores/barreiras de participación en ocupacións do adulto I** 5.9 Asesoría de terapia ocupacional cos adultos: demais profesionais, familiares, amigos e outros. 5.10 Planificación da alta, seguimento e derivación
Tema 6.- Deseño, xestión, planificación e avaliación da Calidade do servizo de Terapia Ocupacional: Adulto I	6.1 Dirección de recursos, estudos de custo, administración e coidado dos servizos e equipamentos nos eidos sanitarios e comunitarios (domiciliario, formativo, laboral, entre outros) 6.2 Actualización permanente do profesional

Metodoloxías / probas	Horas presenciais	Horas non presenciais / traballo autónomo	Horas totais
Estudo de casos	13	15	28
Prácticas de laboratorio	16	33	49
Proba mixta	2	30	32
Saídas de campo	1	24.5	25.5
Proba oral	1	15	16
Sesión maxistral	25	10	35

Atención personalizada	2	0	2

*Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado

Metodoloxías	Descrición
Estudo de casos	Metodoloxía onde o suxeito se enfronta ante a descrición dunha situación específica que suscita un problema que ten que ser comprendido, valorado e resolto por un grupo de persoas, a través dun proceso de discusión. O alumno sitúase ante un problema concreto (caso), que lle describe unha situación real da vida profesional, e debe ser capaz de analizar unha serie de feitos, referentes a un campo particular do coñecemento ou da acción, para chegar a unha decisión razoada a través dun proceso de discusión en pequenos grupos de traballo. Permite adquirir as competencias específicas reverenciadas nesta materia.
Prácticas de laboratorio	Metodoloxía que permite que os estudantes aprendan efectivamente a través da realización de actividades de carácter práctico, tales como demostracións, exercicios, experimentos e investigacións. Permite adquirir as competencias específicas reverenciadas nesta materia.
Proba mixta	Proba que integra preguntas tipo de probas de ensaio e preguntas tipo de probas obxectivas. En canto a preguntas de ensaio, recolle preguntas abertas de desenvolvemento. Ademais, en canto preguntas obxectivas, pode combinar preguntas de resposta múltiple, de ordenación, de resposta breve, de discriminación, de completar e/ou de asociación. Permite adquirir as competencias específicas reverenciadas nesta materia.
Saídas de campo	Actividades desenvolvidas nun contexto externo ao contorno académico universitario (empresas, institucións, organismos, monumentos, etc.) relacionadas co ámbito de estudo da materia. Estas actividades céntranse no desenvolvemento de capacidades relacionadas coa observación directa e sistemática, a recollida de información, o desenvolvemento de produtos (bosquexos, deseños, etc.), etc. Permite adquirir as competencias específicas reverenciadas nesta materia.
Proba oral	Proba na que se busca responder, de forma oral, a preguntas cortas ou de certa amplitude, valorando a capacidade de razoamento (argumentar, relacionar, etc.), creatividade e espírito crítico. Permite medir as habilidades que non poden avaliarse con probas obxectivas como a capacidade de crítica, de síntese, de comparación, de elaboración e de orixinalidade do estudante; polo que implica un estudo amplo e profundo dos contidos, sen perder de vista o conxunto das ideas e as súas relacións.
Sesión maxistral	Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de algunhas preguntas dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe. A clase maxistral é tamén coñecida como “conferencia”, “método expositivo” ou “lección maxistral”. Esta última modalidade sóese reservar a un tipo especial de lección impartida por un profesor en ocasións especiais, cun contido que supón unha elaboración orixinal e baseada no uso case exclusivo da palabra como vía de transmisión da información á audiencia. Permite adquirir as competencias específicas reverenciadas nesta materia.

Metodoloxías	Descrición	Cualificación
Saídas de campo	Valorarase a capacidade de análise do ámbito e a descrición escrita realizada polo alumno (avaliando de forma negativa os erros gramaticais e ortográficos), así como a aplicación dos coñecementos teórico-prácticas e a capacidade de síntese.	15
Proba mixta	Se valorará, además de los conocimientos adquiridos, la capacidad de expresión escrita del alumno (evaluando de forma negativa los errores gramaticales y ortográficos), y la integración de conceptos.	25
Prácticas de laboratorio	Valorarase: a puntualidade, a asistencia obrigatoria, a responsabilidade, a iniciativa, o interese, a actitude ante as normas, a relación co equipo de compañeiros, a integración e a aplicación de conceptos teóricos-prácticos adquiridos previamente, as destrezas, a aprendizaxe colaboradora e os coñecementos adquiridos. A presentación oral dos traballos e a realización dos exercicios.	20
Estudo de casos	Valorarase, ademais dos coñecementos adquiridos, a capacidade de expresión escrita do alumno (avaliando de forma negativa os erros gramaticais e ortográficos), a integración de conceptos e a capacidade de resolución de problemas. Para iso, terase en conta a aplicación dos modelos de práctica de terapia ocupacional específicos: Modelo Canadense do Desempeño, Modelo de Ocupación Humana, Modelo do Desempeño Ocupacional, Modelo Kawa, Modelo da adaptación a través da ocupación, Modelo australiano de terapia ocupacional, Modelo do déficit cognitivo, Modelo de habilidades adaptativas, Modelo da saúde a través das actividades	30
Proba oral	Valoraranse os coñecementos adquiridos referentes ó contido da materia, as habilidades e destrezas para a práctica da Terapia ocupacional neste ámbito. Así mesmo será avaliada a actitude crítica, a capacidade de razoamento e a argumentación ofrecida nas respostas.	10

Observacións avaliación
O sistema de cualificacións expresarase mediante cualificación numérica acordo co establecido no art. 5 do Real Decreto 1125/2003 de 5 de setembro (BOE 18 de setembro), polo que se establece o sistema europeo de créditos e o sistema de cualificacións nas titulacións universitarias de carácter oficial e validez en todo o territorio nacional Sistema de cualificacións: 0-4.9=Suspenso 5-6.9=Aprobado 7-8.9=Notable 9-10=Sobresaliente 9-10 Matrícula de Honor (Graciable).   Para aprobar a materia, o alumno debe entregar todos os traballos, participar no laboratorio e ter unha cualificación mínima de 1.25 puntos na proba mixta e de 0.5 na proba oral. É dicir, só se terán en conta para a cualificación final da materia todas as notas dos traballos de Estudo de Casos, Laboratorios e Saída de campo, se o alumno ten unha puntuación mínima de 1.75 nas probas (suma da proba mixta e proba oral). En caso contrario, a nota da convocatoria corresponderá á nota acadada nas probas e as notas dos demais traballos se terán en conta para a cualificación do alumno na segunda oportunidade (xullo).

Bibliografía básica
	Abreu, B.C. y Toglia, J.R. Cognitive rehabilitation: A model for occupational therapy. En American Journal of Occupational Therapy,1987: 41, 439-448. American Occupational Therapy Association. Occupational Therapy practice framework: Domian and process. Am J Occu Ther, 2008;62:625-683. Chapinal Jiménez, A. Rehabilitación de las manos con artritis y artrosis en la terapia ocupacional. Barcelona: Masson, 2001-2008. Christensen, A. L., Uzzeli, B. Brain injury and neuropsychological rehabilitation. Hillsdale, N.J.: Lawrence Erlbaum Associates;1994. Christiansen, Ch., Baum, C. Occupational therapy: performance, participation, and well-being. Thorofare, NJ: Slack, 2005. Grieve, J. Neuropsicología para terapeutas ocupacionales: cognición en el desempeño ocupacional. Madrid: Panamericana; 2009. Hagedorn, R. Foundations for practice in occupational therapy. Edinburgh : Churchill Livingstone; 1997 Blesedell Crepeau E, Cohn E.S., Boyt Schell, BA. Willard & Spackman, Terapia ocupacional. Buenos Aires : Médica Panamericana, 2011 Itzkovich, M. Loewenstein Occupational Therapy Cognitive Assessment (LOTCA) manual. Pequannock, N.J. : Maddak Inc.;2000 Law M et al. Medida canadiense de rendimiento ocupacional, (COPM). Ottawa: CAOT; 2005. Muñoz Céspedes, J.M. Rehabilitación neuropsicológica. Madrid: Síntesis;2001 Neistadt, ME. Occupational therapy evaluation for adults a pocket guide Baltimore: Lippincott Williams & Wilkins; 2000. Organización Mundial de la Salud. Clasificación internacional del funcionamiento, de la discapacidad y de la salud. Madrid: Instituto de Migraciones y Servicios Sociales; 2001. Paeth Rohlfs, B. Experiencias con el concepto Bobath: fundamentos, tratamiento, casos. Madrid: Médica Panamericana; 2007. Paget, SA. Reumatología y ortopedia ambulatoria.M adrid: Marbán; 2001. Pedretti, L.W., Zoltan, B. Occupational therapy practice skills for physical dysfunction. St. Louis: Mosby; 2001. Pelegrín, C., Muñoz Céspedes, J.M. y Quemada, J.I. Daño cerebral traumático: Aspectos clínicos y terapéuticos. Barcelona. Prous Science; 1997 Perfetti,C. El ejercicio terapéutico cognoscitivo para la reeducación motora del hemipléjico adulto. Barcelona: Edika-Med; 1998. Polonio López, B; Durante Molina, P. Terapia ocupacional aplicada al daño cerebral adquirido. Madrid: Editorial Médica Panamericana; 2010. Polonio López, B.Terapia ocupacional en discapacitados físicos teoría y práctica. Madrid: Editorial Médica Panamericana; 2004. Radomski, MV. Occupational therapy practice guidelines for adults with traumatic brain injury. Bethesda, Md.: American Occupational Therapy Association; 1999. Reed, K. Quick reference to occupational therapy. Gaithersburg, MD : Aspen, 2001 Rodríguez LP. Medida de la Independencia Funcional. Guía para la utilización del sistema de datos uniformes para Medicina Física y Rehabilitación. New York: Research Foundation State University of New York, 1991. Rodrigues de Prado de Carlo MM, de Miranda Luzo, MC. Terapia ocupacional reabilitação física e contextos hospitalares. São Paulo: Roca; 2004. Sebastián Herranz, M; Noya Arnáiz, R. Adaptación de puestos de trabajo. Guía de referencia. Madrid: CEAPAT; 2009. Sebastián Herranz, M; Valle Gallego, I; Vigara Cerrato, A.Guía de orientación en la práctica profesional de la valoración reglamentaria de la situación de dependencia: productos de apoyo para la autonomía personal. Madrid: CEAPAT; 2012. Scheiman, M. Low vision rehabilitation: a practical guide for occupational therapists. Thorofare: Slack; 2007. Shacklock, M. Neurodinámica clínica: un nuevo sistema de tratamiento musculoesquelético. Barcelona: Elsevier; 2007. Trombly, C.A. Terapia ocupacional para enfermos incapacitados físicamente. México : La Prensa médica mexicana;1990 Turner, A.; Foster, M.; Johnson, S.E. Terapia ocupacional y disfunción física principios, técnicas y práctica. New York: Churchill Livingstone; 2002. Tyerman, R. The Chessington O.T. neurological assessment battery. Leicestershire: Nottingham Rehab Supplies;1986.
Bibliografía complementaria
	Esclarín de Ruiz. Lesión medular: enfoque multidisciplinario. Madrid: Paramericana; 2009. Gómez Tolón. J. Fundamentos metodológicos de la terapia ocupacional. Zaragoza: Mira;1997. González Mas, R. Rehabilitación médica. Barcelona: Masson; 1997. Hazel, MC. Proceso evaluativo musculoesquelético amplitud del movimiento articular y test manual de fuerza muscular. Barcelona: Paidotribo; 2003. Iwama, MK. The Kawa model: culturally relevant occupational therapy. Edinburgh: Churchill Livingstone Elsevier; 2006. Kielhofner,G. Modelo de ocupación humana: teoría y aplicación. Buenos Aires : Médica Panamericana; 2011. MacDonald, E. M. Terapéutica Ocupacional en Rehabilitación. Barcelona: Editorial Salvat; 1979. Reed, K. Models of Practice in Occupational Therapy. Editorial Williams and Wilkins; 1984. Reed, K. L. Concepts of Occupational Therapy. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 1999. Viladot Voegeni, A. Lecciones básicas de biomecánica del aparato locomotor. Barcelona: Springer;2000.