Competencias do título |
Código
|
Competencias / Resultados do título
|
Resultados de aprendizaxe |
Resultados de aprendizaxe |
Competencias / Resultados do título |
Aplicar a lei de Ohm e as leis de Kirchhoff.
Emplear correctamente os métodos xerales de análise de circuitos en corrente contínua.
Analizar cualquera circuito de corrente contínua, empleando o método máis axeitado. |
A10
|
B2 B3 B5 B7
|
C1 C5
|
Interpretar e diferenciar os distintos tipos de potencia en corrente alterna.
Emplear correctamente os métodos xerales de análise de circuitos en corrente alterna.
Analizar calquera circuito de corrente alterna, empleando o método máis axeitado. |
A10
|
B2 B3 B5 B7
|
C1 C5
|
Analizar o funcionamento dos circuitos trifásicos equilibrados e desequilibrados.
Interpretar, diferenciar e medir os distintos tipos de potencia presentes en circuitos trifásicos. |
A10
|
B2 B3 B5 B7
|
C1 C5
|
Entender a diferenza entre o réxime transitorio e o réxime permanente ou estado estacionario dun circuíto.
Saber obter as condicións iniciais relevantes nun circuíto eléctrico.
Identificar con claridade o estado estable final (transcorrido o suficiente tempo) esperable dun circuíto.
Distinguir circuítos de primeira e segunda orde.
Obter a ecuación diferencial representativa de cada circuíto en réxime transitorio. |
A10
|
B2 B3 B5 B7
|
C1 C5
|
Coñecer os principios básicos da conversión de enerxía en sistema electromagnéticos.
Coñecer os elementos básicos e os principios xerais de funcionamento das máquinas eléctricas. |
A10
|
B2 B3 B5 B7
|
C1 C5
|
Contidos |
Temas |
Subtemas |
Análise de circuitos en corrente continua |
Conceptos básicos
Elementos dos circuitos
Asociación de elementos
Formas de onda
Análise por correntes de malla
Análise por tensións de nó
Teoremas dos circuitos |
Análise de circuitos en corrente alterna |
Conceptos básicos
Análise de circuitos en réxime permanente senoidal
Potencia e enerxía en réximen permanente senoidal
Teoremas en réximen permanente senoidal |
Análise de circuitos trifásicos |
Xeralidades
Circuitos trifásicos equilibrados e desequilibrados
Potencia en circuitos trifásicos
Medida da potencia en circuitos trifásicos |
Análise de circuitos en réximen transitorio |
Conceptos básicos
Circuitos de primer orde
Circuitos de segundo orde
Transformada de Laplace |
Introdución ó funcionamento das máquinas eléctricas |
Circuitos magnéticos e conversión de enerxía
Principios xerais das máquinas eléctricas |
Planificación |
Metodoloxías / probas |
Competencias / Resultados |
Horas lectivas (presenciais e virtuais) |
Horas traballo autónomo |
Horas totais |
Actividades iniciais |
A10 |
1.5 |
0 |
1.5 |
Sesión maxistral |
A10 B2 B3 B5 B7 C1 C5 |
24 |
38 |
62 |
Solución de problemas |
A10 B2 B3 B5 B7 C1 C5 |
22 |
33 |
55 |
Prácticas de laboratorio |
A10 B2 B3 B5 B7 C1 C5 |
9 |
5 |
14 |
Proba obxectiva |
A10 |
2 |
12 |
14 |
Proba de resposta múltiple |
A10 |
0.5 |
2 |
2.5 |
|
Atención personalizada |
|
1 |
0 |
1 |
|
*Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado |
Metodoloxías |
Metodoloxías |
Descrición |
Actividades iniciais |
Presentación da asignatura, en grupo grande (GG). Profesores: Miguel Menacho (teoría e problemas) e Emilio Santomé (prácticas de taller)
|
Sesión maxistral |
Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de preguntas motivadoras dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe.
Corresponde á clase de teoría, en grupo grande (GG). Profesor: Miguel Menacho.
|
Solución de problemas |
Técnica mediante a cal ha de se resolver unha situación problemática concreta, a partires dos coñecementos e procedementos que se teñen estudado e traballado.
Corresponde á clase de problemas, en grupo mediano (GM). Profesor: Miguel Menacho.
|
Prácticas de laboratorio |
Metodoloxía que permite que os estudantes apliquen os coñecementos adquiridos, a través da realización de actividades de carácter práctico.
Corresponde á clase de prácticas de taller, en grupo pequeno (GP). Profesor: Emilio Santomé.
|
Proba obxectiva |
Proba escrita utilizada para a avaliación da aprendizaxe.
Co fin de valorar con maior rigor a consecución dos obxectivos, a proba consta de dúas partes diferenciadas: preguntas de resposta múltiple (ítems) e resolución de problemas.
Preguntas de resposta múltiple (ítems): constitúe un instrumento de medida, cuxo rasgo distintivo é que permite calificar as respostas dadas como correctas ou non; ademais de valorar os coñecementos adquiridos.
Resolución de problemas: parte na que se pretende evaluar contidos conceptuais, procedimentais e actitudinais.
Corresponde ao exame de teoría e problemas. Profesor: Miguel Menacho.
|
Proba de resposta múltiple |
Proba obxectiva que consiste en plantexar unha cuestión en forma de pregunta directa ou como afirmación incompleta, con varias opcións ou alternativas de resposta que proporcionan posibles solucións, das que só unha delas é válida.
Corresponde ao exame de prácticas de taller. Profesor: Emilio Santomé.
|
Atención personalizada |
Metodoloxías
|
Proba obxectiva |
|
Descrición |
Titorías de exame.
No caso de estudantes a tempo parcial, terán sesións de titorías de exame antes de cada exame de avaliación continua. Ademais, recibirán unha colección de probas obxectivas e problemas para resolver ao longo do curso. |
|
Avaliación |
Metodoloxías
|
Competencias / Resultados |
Descrición
|
Cualificación
|
Proba obxectiva |
A10 |
Esta proba consiste na resolución de problemas e/o ítems, e computarase entre 0 e 10 puntos.
|
80 |
Proba de resposta múltiple |
A10 |
Na convocatoria de xaneiro, a calificación será a suma da nota correspondente á asistencia e evaluación das prácticas de taller, que se valorará entre 0 e 5 puntos, e a nota do exame final (proba de resposta múltiple), que se valorará tamén entre 0 e 5 puntos.
Na convocatoria de xullo, a calificación coincidirá coa nota do exame final correspondente (proba de resposta múltiple), que se valorará entre 0 e 10 puntos.
|
10 |
Prácticas de laboratorio |
A10 B2 B3 B5 B7 C1 C5 |
Na convocatoria de xaneiro, a calificación será a suma da nota correspondente á asistencia e evaluación das prácticas de taller, que se valorará entre 0 e 5 puntos, e a nota do exame final (proba de resposta múltiple), que se valorará tamén entre 0 e 5 puntos.
Na convocatoria de xullo, a calificación coincidirá coa nota do exame final correspondente (proba de resposta múltiple), que se valorará entre 0 e 10 puntos.
|
10 |
|
Observacións avaliación |
Para aprobar a asignatura é necesario aprobar a parte de teoría e problemas e a parte de prácticas de laboratorio. Aprobarase tamén a asignatura se acadando unha nota superior o igual a 3'5 puntos na nota de prácticas de laboratorio, compensara coa parte de teoría e problemas. A calificación final é a suma da (nota de teoría e problemas)*0'80 e a (nota de prácticas de laboratorio)*0'20 . Na presentación da asignatura (primeiro día de clase) poderanse indicar actividades adicionáis cuia valoración sumarase á nota da prueba obxetiva da parte de teoría e problemas. En cualquera caso, a nota desta parte (teoría e problemas) no poderá ser superior a 10 puntos. No caso de estudantes a tempo parcial, realizarase unha avaliación periódica e
continua, con probas obxetivas e problemas, tras impartir cada tema da materia.
Na segunda oportunidade, todos os temas entrarán no exame. A asistencia ás
clases de teoría e de problemas non é obrigatoria (exención do 100%), aínda que
se lle ofrecerá total flexibilidade para asistir ao grupo que elixan; non
obstante, a asistencia á clase práctica do taller é necesariamente obrigatoria
(exención do 0%), aínda que tamén se lle ofrecerá completa flexibilidade de
asistencia.
|
Fontes de información |
Bibliografía básica
|
Fraile Mora, J. (2012). Circuitos eléctricos. Madrid: Pearson
Paul, C.R. (2001). Fundamentals of electric circuits analysis. USA: John Willey and Sons
Alexander, C.K. y Sadiku, M.N.O. (2013). Fundamentos de circuitos eléctricos. Méjico: McGraw-Hill
Fraile Mora, J. (2008). Máquinas eléctricas. Madrid: McGraw-Hill
Eguiluz Morán, L.I. y Sánchez Barrios, P. (1989). Pruebas de examen de teoría de circuitos. Santander: Universidad de Cantabria
Eguiluz Morán, L.I. et al. (2001). Pruebas objetivas de circuitos eléctricos. Barañáin (Navarra): EUNSA
Eguiluz Morán, L.I. (1986). Pruebas objetivas de ingeniería eléctrica. Madrid: Alhambra
Sánchez Barrios, P. et al. (2007). Teoría de circuitos: problemas y pruebas objetivas orientadas al aprendizaje.. Madrid: Pearson/Prentice Hall
Humet, L., Alabern, X. y García, A. (1997). Tests de Electrotecnia. Fundamentos de circuitos. Barcelona: Marcombo
Parra, V. et al. (1976). Unidades didácticas de teoría de circuitos (2 vols.). Madrid: UNED |
|
Bibliografía complementaria
|
|
|
Recomendacións |
Materias que se recomenda ter cursado previamente |
CÁLCULO/730G03001 | ÁLXEBRA/730G03006 | FÍSICA II/730G03009 |
|
Materias que se recomenda cursar simultaneamente |
|
Materias que continúan o temario |
FUNDAMENTOS DE ELECTRÓNICA/730G03016 | INSTALACIÓNS INDUSTRIAIS /730G03031 |
|
Observacións |
"Para
axudar a acadar un ambiente inmediato sostido e cumprir o obxectivo da acción
número 5: "Ensino e investigación ambiental e social sa e sostible"
do "Plan de Acción do Campus Verde de Ferrol": A entrega dos
traballos documentais feitos neste asunto: • Pedirase
en formato virtual e / ou soporte informático •
Realizarase a través de Moodle, en formato dixital sen necesidade de imprimir • Se é
necesario facelos en papel:
- Os plásticos non serán utilizados
- As impresións realizaranxe a dobre cara.
- Usarase o papel reciclado.
- Evitarase a impresión de borradores. • Debe haber un uso sostible dos recursos ea prevención de
impactos negativos sobre o medio natural. |
|