| Competencias do título |
| Código | Competencias do título |
| A38 | Capacidade para intervir en e conservar, restaurar e rehabilitar o patrimonio construído. (T) |
| A40 | Capacidade para exercer a crítica arquitectónica. |
| A48 | Coñecemento axeitado das teorías xerais da forma, a composición e os tipos arquitectónicos. |
| A51 | Coñecemento axeitado dos métodos de estudo das necesidades sociais, a calidade de vida, a habitabilidade e os programas básicos de vivenda. |
| A52 | Coñecemento axeitado da ecoloxía, a sostibilidade e os principios de conservación de recursos enerxéticos e medioambientais. |
| A53 | Coñecemento axeitado das tradicións arquitectónicas, urbanísticas e paisaxísticas da cultura occidental, así como dos seus fundamentos técnicos, climáticos, económicos, sociais e ideolóxicos. |
| A54 | Coñecemento axeitado da estética e a teoría e historia das belas artes e as artes aplicadas. |
| A55 | Coñecemento axeitado da relación entre os patróns culturais e as responsabilidades sociais do arquitecto. |
| A57 | Coñecemento axeitado da socioloxía, teoría, economía e historia urbanas. |
| A63 | Elaboración, presentación e defensa ante un Tribunal Universitario dun traballo académico orixinal realizado individualmente relacionado con calquera das disciplinas cursadas. |
| B2 | Que os estudantes saiban aplicar os seus coñecementos ao seu traballo ou vocación dun xeito profesional e posúan as competencias que adoitan demostrarse por medio da elaboración e defensa de argumentos e a resolución de problemas dentro da súa área de estudo |
| B3 | Que os estudantes teñan a capacidade de reunir e interpretar datos relevantes (normalmente dentro da súa área de estudo) para emitir xuízos que inclúan unha reflexión sobre temas relevantes de índole social, científica ou ética |
| B4 | Que os estudantes poidan transmitir información, ideas, problemas e solucións a un público tanto especializado coma non especializado |
| B5 | Que os estudantes desenvolvesen aquelas habilidades de aprendizaxe necesarias para emprender estudos posteriores cun alto grao de autonomía |
| B6 | Coñecer a historia e as teorías da arquitectura, así coma as artes, tecnoloxías e ciencias humanas relacionadas con esta |
| B7 | Coñecer o papel das belas artes como factor que pode influír na calidade da concepción arquitectónica |
| B12 | Comprender as relacións entre as persoas e os edificios e entre estes e o seu entorno, así como a necesidade de relacionar os edificios e os espazos situados entre eles en función das necesidades e da escala humana |
| C1 | Expresarse correctamente, tanto de forma oral coma escrita, nas linguas oficiais da comunidade autónoma |
| C4 | Desenvolverse para o exercicio dunha cidadanía aberta, culta, crítica, comprometida, democrática e solidaria, capaz de analizar a realidade, diagnosticar problemas, formular e implantar solucións baseadas no coñecemento e orientadas ao ben común |
| C6 | Valorar criticamente o coñecemento, a tecnoloxía e a información dispoñible para resolver os problemas cos que deben enfrontarse |
| C7 | Asumir como profesional e cidadán a importancia do aprendizaxe ao longo da vida |
| C8 | Valorar a importancia que ten a investigación, a innovación e o desenvolvemento tecnolóxico no avance socioeconómico e cultura da sociedade |
| Resultados de aprendizaxe | |||
| Resultados de aprendizaxe | Competencias do título | ||
| A38 A40 A48 A51 A52 A53 A54 A55 A57 A63 |
B2 B3 B4 B5 B6 B7 B12 |
C1 C4 C6 C7 C8 |
|
| Contidos |
| Temas | Subtemas |
| ARQUITECTURA: PENSAMENTO, PROXECTO E OBRA | 1 A teoría da arquitectura fronte á súa dobre natureza, artística e técnica. As implicacións sociais da arquitectura: pensamento arquitectónico e política. Da teoría á práctica: O Pabellón Alemán de Mies van der Rohe e a Casa en Canoas de Oscar Niemayer. |
| A TRADICIÓN CLÁSICA | 2 O legado clásico. Fundamentos e formulacións: A herencia inagotable. A arquitectura codificada: Vitruvio. A continua reinterpretación do legado clásico. Tradición clásica e teoría medieval. Proxectar e construir: Brunelleschi e Alberti. Transgresións formais e lóxica construtiva: Bernini e Borromini. Teoría escrita, teoría debuxada e teoría construida. Da teoría á práctica: A Casa do Fascio en Como de Terragni: proporcións, orde e composición. 3 Ilustración e Revolución. Os presupostos intelectuais da Ilustración. Arquitectura para unha nova sociedade: Boullée, Ledoux, Lequeu. Arquitectura e método compositivo. Da teoría á práctica: A casa da Música de Porto como “arquitectura parlante”/ O Museo de arte contemporánea en Kanazawa de SAANA e o concepto de “proporción” de Boullée. |
| AS RAICES DECIMINÓNICAS DA MODERNIDADE | 4 As raíces modernas no século XIX. K. F. Schinkel: charnela entre dous mundos. As aportacións alemanas: Semper e Bötticher. As aportacións francesas: Labrouste, Viollet-le-Duc, Gaudet e Choisy. Da teoría á práctica: Edificio Ricola en Laufen de Herzog& de Meuron baixo a mirada de Semper. 5 A arte no mundo industrial. A máquina e o problema da forma. Ch. Baudelaire: o poeta lúcido. A búsqueda da expresión do propio tempo. Ruskin e o pensamento conservador. Arts&Crafts. J. Hoffmann Vs A. Loos. Material e construcción: Gaudí Da teoría á práctica: Castevecchio en Verona de Carlo Scarpa, transgresión e artesanía. |
| NOVOS MATERIAIS E TÉCNICAS DE CONSTRUCCIÓN | 6 As Exposicións Universais: Crystal Palace e Tour Eiffel. A invención da arquitectura americana: a Escola de Chicago. 7 Perret e Garnier Da teoría á práctica: Torre Beekman en Nueva York de Ghery, as novas posibilidades técnicas e as súas consecuencias formais. |
| CREACIÓN E VANGARDA | 8 DeutscherWerkbund. Bauhaus. Behrens 9 A arte no mundo industrial: o constructivismo soviético 10 Negación e exaltación da forma: Meyer e ABC; Mendelsohn. Da teoría á práctica: MAXXI en Roma de Zaha Hadid e ol concepto de extrañamento semántico. |
| OS MAESTROS DA MODERNIDADE | 11 Wright: da Pradeira a Broadacrecity 12 Le Corbusier: racionalidade e forma 13 Mies van der Rohe: o paradigma moderno 14 Aalto: a resposta nórdica Da teoría á práctica: A herencia dos maestros: do MASP de Bo Bardi á Casa Floriac de Rem Koolhaas. |
| MODERNIDADE, ENERXÍA E SOSTENIBILIDADE | 15 Modernidade e responsabilidade medioambiental: O legado de Fuller Da teoría á práctica: Alison e Peter Smithson, the Solar Pavillion. |
| Planificación | ||||
| Metodoloxías / probas | Competencias | Horas presenciais | Horas non presenciais / traballo autónomo | Horas totais |
| Traballos tutelados | A38 A40 B2 B3 B4 B5 B12 | 15 | 45 | 60 |
| Proba mixta | B6 B7 C1 C4 C7 | 3 | 42 | 45 |
| Sesión maxistral | A48 A51 A52 A53 A54 A55 A57 A63 C6 C8 | 42 | 0 | 42 |
| Atención personalizada | 3 | 0 | 3 | |
| *Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado | ||||
| Metodoloxías |
| Metodoloxías | Descrición |
| Traballos tutelados | Metodoloxía deseñada para promover a aprendizaxe autónoma dos estudantes, baixo a tutela do profesor e en escenarios variados (académicos e profesionais). Está referida prioritariamente ao aprendizaxe do “cómo facer as cousas”. Constitúe unha opción baseada na asunción polos estudantes da responsabilidade pola súa propia aprendizaxe. Este sistema de ensino baséase en dous elementos básicos: a aprendizaxe independente dos estudantes e o seguimento desa aprendizaxe polo profesor-titor. |
| Proba mixta | Proba que integra preguntas tipo de probas de ensaio e preguntas tipo de probas obxectivas. En canto a preguntas de ensaio, recolle preguntas abertas de desenvolvemento. Ademais, en canto preguntas obxectivas, pode combinar preguntas de resposta múltiple, de ordenación, de resposta breve, de discriminación, de completar e/ou de asociación. |
| Sesión maxistral | Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de algunhas preguntas dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe. A clase maxistral é tamén coñecida como “conferencia”, “método expositivo” ou “lección maxistral”. Esta última modalidade sóese reservar a un tipo especial de lección impartida por un profesor en ocasións especiais, cun contido que supón unha elaboración orixinal e baseada no uso case exclusivo da palabra como vía de transmisión da información á audiencia. |
| Atención personalizada |
|
|
| Avaliación | |||
| Metodoloxías | Competencias | Descrición | Cualificación |
| Traballos tutelados | A38 A40 B2 B3 B4 B5 B12 | Os traballos, realizados en grupo, terán unha cualificación máxima de 2 puntos. Será preciso ter entregado os traballos para superar a asignatura. | 20 |
| Proba mixta | B6 B7 C1 C4 C7 | Un exame ao final do cuatrimestre, referido á totalidade de todos os contidos do curso. A este exame corresponderá un 80% da cualificación final. No mesmo, é preciso acadar unha cualificación de 4 (sobre un máximo de 10) para poder superar a asignatura e poder facer media cos traballos. | 80 |
| Observacións avaliación | |||
|
A asistencia regular será imprescindible para realizar o traballo tutelado e a proba mixta. |
|||
| Fontes de información |
| Bibliografía básica |
KRUFT, Hanno-Walter (1990). Historia de la Teoría de la Arquitectura, 2 vol. Madrid: Alianza Forma
AGRASAR, Fernando (2008). Introducción al conocimiento de la arquitectura. A Coruña: COAG
CURTIS, William (2006). La arquitectura moderna desde 1900 - 3ª edición. Londres, Nueva York: PHAIDON
HEREU, MONTANER, OLIVERAS (1994). Textos de arquitectura de la modernidad. Madrid: Nerea |
|
A bibliografía xeral é corta e substancial, a través da cal o alumno completará o estudo dos temas expostos na clase. |
|
| Bibliografía complementaria | |
|
A bibliografía específica está disponible en Moodle e organizada por temas. |
| Recomendacións | ||
| Materias que se recomenda ter cursado previamente | ||
|
| Materias que se recomenda cursar simultaneamente |
| Materias que continúan o temario | |
|
| Observacións | |