| Competencias do título |
| Código | Competencias do título |
| A19 | Coñecementos e capacidades para o cálculo e deseño de estruturas. |
| A29 | Coñecementos e capacidades para aplicar os fundamentos da elasticidade e a resistencia de materiais ao comportamento de sólidos reais. |
| B1 | Posuír e comprender coñecementos que acheguen unha base ou oportunidade de ser orixinais no desenvolvemento e/ou aplicación de ideas, a miúdo nun contexto de investigación. |
| B2 | Que os estudantes saiban aplicar os coñecementos adquiridos e a súa capacidade de resolución de problemas en ámbitos novos ou pouco coñecidos dentro de contextos máis amplos (ou multidisciplinares) relacionados coa súa área de estudo. |
| B3 | Que os estudantes sexan capaces de integrar coñecementos e enfrontarse á complexidade de formular xuízos a partir dunha información que, sendo incompleta ou limitada, inclúa reflexións sobre as responsabilidades sociais e éticas vinculadas á aplicación dos seus coñecementos e xuízos. |
| Resultados de aprendizaxe | |||
| Resultados de aprendizaxe | Competencias do título | ||
| Saber aplicar os fundamentos da elasticidade e resistencia de materiais ao comportamento de elementos estruturais reais. | AP19 AP29 |
BP1 BP2 BP3 |
|
| Coñecer as leis que rexen a análise de estruturas por computador. Analizar e deseñar estruturas formadas por elementos discretos | AP19 AP29 |
BP1 BP2 BP3 |
|
| Manexar un programa baseado en técnicas matriciais para análises e deseño de estruturas | AP19 AP29 |
BP1 BP2 BP3 |
|
| Usar unha linguaxe rigorosa no campo da enxeñaría estrutural para presentar e interpretar datos e resultados. | AP19 AP29 |
BP1 BP2 BP3 |
|
| Contidos |
| Temas | Subtemas |
| Tema 1. INTRODUCIÓN AO CÁLCULO MATRICIAL DE ESTRUTURAS | Introdución. Idealización estrutural. Índice de hiperestaticidade e graos de liberdade do sistema. Método de flexibilidade. Método de rixidez. Comparación entre ambos. Coordenadas locais e globais. Cambio de coordenadas no espazo. Matriz de cambio de coordenadas. |
| Tema 2. MATRICES DE RIXIDEZ DE ELEMENTOS ESTRUTURAIS | Introdución. Elemento varra biarticulada plana. Elemento varra biarticulada espacial. Elemento viga a flexión no plano. Elemento emparrillado plano. Viga espacial. Problemas. |
| Tema 3. MATRIZ DE RIXIDEZ DA ESTRUTURA | Condiciones de compatibilidade de desprazamentos. Equilibrio dos nodos. Propiedades da matriz de rixidez. Problemas. |
| Tema 4. CONDICIÓNS DE CONTORNO | Necesidade de condicións de contorno. Introdución de desprazamentos nulos. Introdución de desprazamentos impostos. Outras técnicas de introdución de condicións de contorno. Apoios elásticos. Apoios inclinados. Problemas. |
| Tema 5. FORZAS EXTERNAS | Introdución. Cargas no interior dun elemento. Calculo de forzas nodais, esforzos e reaccións. Efectos térmicos. Defectos de lonxitude ou falta de axuste. Problemas. |
| Tema 6. MODIFICACIÓN DAS MATRICES DE RIXIDEZ | Elementos planos con articulacións. Elementos planos con deslizaderas. Modificación de elementos espaciais. Forzas aplicadas en elementos modificados. Nodos articulados. Problemas |
| Planificación | ||||
| Metodoloxías / probas | Competencias | Horas presenciais | Horas non presenciais / traballo autónomo | Horas totais |
| Sesión maxistral | A19 A29 B1 B2 B3 | 13 | 13 | 26 |
| Prácticas de laboratorio | A19 A29 B1 B2 B3 | 8 | 8 | 16 |
| Traballos tutelados | A19 A29 B1 B2 B3 | 5 | 5 | 10 |
| Proba obxectiva | A19 A29 B1 B2 B3 | 4 | 16 | 20 |
| Atención personalizada | 3 | 0 | 3 | |
| *Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado | ||||
| Metodoloxías |
| Metodoloxías | Descrición |
| Sesión maxistral | Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais, que ten como finalidade transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe na o ámbito da análise de estruturas. |
| Prácticas de laboratorio | Metodoloxía que permite a realización de actividades de carácter práctico con computador, tales como modelización e análise de estruturas. |
| Traballos tutelados | Metodoloxía deseñada para promover a aprendizaxe autónoma dos estudantes, resolvendo un problema que involucre os contidos da materia y as competencias especificas traballadas na mesma, realizado baixo a tutela do profesor. |
| Proba obxectiva | Exame clásico no que o estudante responde a cuestións e problemas expostos polo profesor co obxectivo de avaliar e cualificar a aprendizaxe. |
| Atención personalizada |
|
|
| Avaliación | |||
| Metodoloxías | Competencias | Descrición | Cualificación |
| Proba obxectiva | A19 A29 B1 B2 B3 | Realizarase un exame sobre os contidos da materia. A nota mínima para promediar co traballo tutelado será dun 3.0 sobre 10.0 | 50 |
| Traballos tutelados | A19 A29 B1 B2 B3 | Os traballos tutelados realizaranse ao longo do curso. Non se admitirán traballos que non recibisen o correspondente seguimento por parte do profesor. Se un alumno non presenta o traballo tutelado, deberá examinarse desta parte da asignatura. | 50 |
| Observacións avaliación | |||
| Fontes de información |
| Bibliografía básica |
McCormac, Jack C. (2011). Análisis de estructuras : métodos clásico y matricial . México : Alfaomega
Hibbeler, Russell C. (2012). Análisis estructural . Naucalpan de Juárez : Pearson
Celigüeta Lizarza, Juan Tomás (2003). Curso de análisis estructural . Eunsa, Ediciones Universidad de Navarra. Pamplona
W. McGuire, R. H. Gallagher, R.D. Ziemian (2000). Matrix Structural Analysis. John Wiley & Sons, Inc. |
|
|
|
| Bibliografía complementaria | |
|
|
| Recomendacións | |
| Materias que se recomenda ter cursado previamente |
| Materias que se recomenda cursar simultaneamente |
| Materias que continúan o temario |
| Observacións | |