| Competencias do título |
| Código | Competencias do título |
| A1 | Capacidade para a resolución dos problemas matemáticos que poidan formularse na enxeñaría. Aptitude para aplicar os seus coñecementos sobre: álxebra lineal; xeometría; xeometría diferencial; cálculo diferencial e integral; ecuacións diferenciais e derivadas parciais; métodos numéricos; algorítmica numérica; estatística e optimización |
| A2 | Comprensión e dominio dos conceptos básicos sobre as leis xerais da mecánica, termodinámica, campos e ondas e electromagnetismo, así como da súa aplicación para resolver problemas propios da enxeñaría |
| A9 | Coñecemento da teoría de circuítos e das características das máquinas eléctricas, así como capacidade para realizar cálculos de sistemas en que interveñan os devanditos elementos |
| A14 | Coñecemento da termodinámica aplicada e da transmisión da calor |
| B1 | Que os estudantes demostren posuír e comprender coñecementos nunha área de estudo que parte da base da educación secundaria xeral e adoita encontrarse a un nivel que, aínda que se apoia en libros de texto avanzados, inclúe tamén algúns aspectos que implican coñecementos procedentes da vangarda do seu campo de estudo |
| B2 | Que os estudantes saiban aplicar os seus coñecementos ao seu traballo ou vocación dunha forma profesional e posúan as competencias que adoitan demostrarse por medio da elaboración e defensa de argumentos e a resolución de problemas dentro da súa área de estudo |
| B3 | Que os estudantes teñan a capacidade de reunir e interpretar datos relevantes (normalmente dentro da súa área de estudo) para emitiren xuízos que inclúan unha reflexión sobre temas relevantes de índole social, científica ou ética |
| B5 | Que os estudantes desenvolvan aquelas habilidades de aprendizaxe necesarias para emprenderen estudos posteriores cun alto grao de autonomía |
| B6 | Ser capaz de realizar unha análise crítica, avaliación e síntese de ideas novas e complexas |
| C2 | Desenvolverse para o exercicio dunha cidadanía aberta, culta, crítica, comprometida, democrática e solidaria, capaz de analizar a realidade, diagnosticar problemas, formular e implantar solucións baseadas no coñecemento e orientadas ao ben común |
| C4 | Valorar criticamente o coñecemento, a tecnoloxía e a información dispoñible para resolver os problemas que deben enfrontarse |
| C6 | Valorar a importancia da investigación, a innovación e o desenvolvemento tecnolóxico no avance socioeconómico e cultural da sociedade |
| Resultados de aprendizaxe | |||
| Resultados de aprendizaxe | Competencias do título | ||
| Estudio a nivel xeral de cada parte da Física con presentación dos correspondentes principios básicos | A1 A9 A14 |
B3 B5 |
|
| Comprensión e dominio dos conceptos básicos sobre as leis xerais da mecánica, termodinámica, campos e ondas e electromagnetismo, así como da súa aplicación para resolver problemas propios da enxeñaría | A2 |
||
| Valorar a importancia da investigación, a innovación e o desenvolvemento tecnolóxico no avance socioeconómico e cultural da sociedade | B1 B2 B6 |
C6 |
|
| Aplicar os fundamentos científico-técnicos das tecnoloxías industriais. Analizar os problemas racionalizando e estructurando para chegar a resolver problemas de forma efectiva | A2 |
C4 |
|
| Que os estudantes desenvolvan aquelas habilidades de aprendizaxe necesarias para emprenderen estudos posteriores cun alto grao de autonomía | B5 |
C2 |
|
| Contidos |
| Temas | Subtemas |
| Termodinámica | 1. Propiedades Térmicas da Materia 2. Calor e traballo. Primer Principio da Termodinámica. 3. Procesos de Transmisión de Calor 4. Transformacions en sistemas termodinámicos. Aplicacions do Primer Principio. 5. Reversibilidade dos procesos. Segundo principio da Termodinámica. 6. Entropía e Caracterización de procesos termodinámicos |
| Interaccions Electromagnéticas | 7. Campo Eléctrico. 8. Potencial Eléctrico. 9. Aplicacions Electrostáticas. 10. Corrente Eléctrica. 11. Magnetostática. Forzas sobre cargas en movimento. 12. Campos magnéticos xerados por correntes. 13. Propiedades magnéticas da materia. 14. Inducción electromagnética. 15. Circuitos de corrente alterna |
| Planificación | ||||
| Metodoloxías / probas | Competencias | Horas presenciais | Horas non presenciais / traballo autónomo | Horas totais |
| Prácticas de laboratorio | A9 A14 B3 | 15 | 22.5 | 37.5 |
| Sesión maxistral | A2 A9 A14 B1 B2 B6 | 25 | 42.5 | 67.5 |
| Proba oral | A2 B3 | 10 | 17 | 27 |
| Proba obxectiva | A1 B3 B5 C2 C4 C6 | 9.5 | 0 | 9.5 |
| Atención personalizada | 8.5 | 0 | 8.5 | |
| *Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado | ||||
| Metodoloxías |
| Metodoloxías | Descrición |
| Prácticas de laboratorio | Metodoloxía que permite que os estudantes aprendan efectivamente a través da realización de actividades de carácter práctico, tales como demostracións, exercicios, experimentos e investigacións. |
| Sesión maxistral | Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de algunhas preguntas dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe. A clase maxistral é tamén coñecida como “conferencia”, “método expositivo” ou “lección maxistral”. Esta última modalidade sóese reservar a un tipo especial de lección impartida por un profesor en ocasións especiais, cun contido que supón unha elaboración orixinal e baseada no uso case exclusivo da palabra como vía de transmisión da información á audiencia. |
| Proba oral | Proba na que se busca responder, de forma oral, a preguntas cortas ou de certa amplitude, valorando a capacidade de razoamento (argumentar, relacionar, etc.), creatividade e espírito crítico. Permite medir as habilidades que non poden avaliarse con probas obxectivas como a capacidade de crítica, de síntese, de comparación, de elaboración e de orixinalidade do estudante; polo que implica un estudo amplo e profundo dos contidos, sen perder de vista o conxunto das ideas e as súas relacións. Será o formato principal para o desenrolo das tutorías de grupos reducidos |
| Proba obxectiva | Proba escrita utilizada para a avaliación da aprendizaxe, cuxo trazo distintivo é a posibilidade de determinar se as respostas dadas son ou non correctas. Constitúe un instrumento de medida, elaborado rigorosamente, que permite avaliar coñecementos, capacidades, destrezas, rendemento, aptitudes, actitudes, intelixencia, etc. É de aplicación tanto para a avaliación diagnóstica, formativa como sumativa. |
| Atención personalizada |
|
|
| Avaliación | |||
| Metodoloxías | Competencias | Descrición | Cualificación |
| Proba obxectiva | A1 B3 B5 C2 C4 C6 | Proba utilizada para a avaliación da aprendizaxe, cuxo trazo distintivo é a posibilidade de determinar se as respostas dadas son ou non correctas.. |
75 |
| Prácticas de laboratorio | A9 A14 B3 | Metodoloxía que permite que os estudantes aprendan efectivamente a través da realización de actividades de carácter práctico, tales como demostracións, exercicios, experimentos e investigacións. Las practicas son obligatorias para aprobar la asignatura. Os alumnos que as realizaran cursos anteriores non terán que repetiras. A calificación consignada nas prácticas non e fixa sino que dependerá do desenrolo , condicions e historia previa de esta actividade |
10 |
| Proba oral | A2 B3 | Proba na que se busca responder, de forma oral, a preguntas cortas ou de certa amplitude, valorando a capacidade de razoamento (argumentar, relacionar, etc.), creatividade e espírito crítico. Permite medir as habilidades que non poden avaliarse con probas obxectivas como a capacidade de crítica, de síntese, de comparación, de elaboración e de orixinalidade do estudante; polo que implica un estudo amplo e profundo dos contidos, sen perder de vista o conxunto das ideas e as súas relacións. | 15 |
| Observacións avaliación | |||
|
a)Respecto a os criterios e actividades de evaluación para a primeira oportunidade dependerá da cuantía de dedicación a tempo parcial
b)para a segunda oportunidade aplicase o mesmo comentario que no caso anterior |
|||
| Fontes de información |
| Bibliografía básica |
Alonso M., Finn, E (1986-95). Física. Addison-Wesley
Serway,Raymon A. (1992-). Física. McGraw-Hill
Burbano de Ercilla, Enrique Burbano Garcia, Carlos Gracia Muñoz. (2006). Física General. Tebar
Tipler-Mosca (2005). Física para ciencias e ingeniería. Reverte
Gettys-Keller-Skove (2005). Física para ciencias e ingeniería. McGraw-Hill
Sears, Zemansky, Young (1986-1998). Física Universitaria. Addison-Wesley |
|
|
|
| Bibliografía complementaria | |
|
|
| Recomendacións | |
| Materias que se recomenda ter cursado previamente |
| Materias que se recomenda cursar simultaneamente |
| Materias que continúan o temario |
| Observacións | |