| Competencias do título |
|
Código
|
Competencias do título
|
| A7 |
Analizar a Seguridade Social dos traballadores que circulan no ámbito da Unión Europea. |
| A11 |
Elaborar planes de Recursos Humanos, coherentes co obxectivo a acadar. |
| B2 |
Que os estudantes saiban aplicar os coñecementos adquiridos e a súa capacidade de resolución de problemas en contornas novas ou pouco coñecidas dentro de contextos máis amplos (ou multidisciplinares) relacionados coa súa área de estudo. |
| B3 |
Que os estudantes sexan capaces de integrar coñecementos e enfrontarse á complexidade de formular xuízos a partir dunha información que, sendo incompleta ou limitada, inclúa reflexións sobre as responsabilidades sociais e éticas vencelladas á aplicación dos seus coñecementos e xuízos. |
| B4 |
Que os estudantes saiban comunicar as súas conclusións (e os coñecementos e razóns últimas que as sustentan) a públicos especializados e non especializados dun modo claro e sen ambigüidades. |
| B5 |
Que os estudantes posúan as habilidades de aprendizaxe que lles permitan continuar estudando dun modo que haberá de ser en gran medida autodirixido ou autónomo. |
| C1 |
Expresarse correctamente, tanto de forma oral coma escrita, nas linguas oficiais da comunidade autónoma. |
| C2 |
Dominar a expresión e a comprensión de forma oral e escrita dun idioma estranxeiro. |
| C3 |
Utilizar as ferramentas básicas das tecnoloxías da información e as comunicacións (TIC) necesarias para o exercicio da súa profesión e para a aprendizaxe ao longo da súa vida. |
| C4 |
Desenvolverse para o exercicio dunha cidadanía aberta, culta, crítica, comprometida, democrática e solidaria, capaz de analizar a realidade, diagnosticar problemas, formular e implantar solucións baseadas no coñecemento e orientadas ao ben común. |
| C5 |
Entender a importancia da cultura emprendedora e coñecer os medios ao alcance das persoas emprendedoras. |
| Resultados de aprendizaxe |
| Resultados de aprendizaxe |
Competencias do título |
| Analizar a Seguridade Social dos traballadores que circulan no ámbito da Unión Europea.
Elaborar planes de Recursos Humanos, coherentes co obxectivo a acadar.
Que os estudantes saiban aplicar os coñecementos adquiridos e a súa capacidade de resolución de problemas en contornas novas ou pouco coñecidas dentro de contextos máis amplos (ou multidisciplinares) relacionados coa súa área de estudo.
Que os estudantes sexan capaces de integrar coñecementos e enfrontarse á complexidade de formular xuízos a partir dunha información que, sendo incompleta ou limitada, inclúa reflexións sobre as responsabilidades sociais e éticas vencelladas á aplicación dos seus coñecementos e xuízos.
Que os estudantes saiban comunicar as súas conclusións (e os coñecementos e razóns últimas que as sustentan) a públicos especializados e non especializados dun modo claro e sen ambigüidades.
Que os estudantes posúan as habilidades de aprendizaxe que lles permitan continuar estudando dun modo que haberá de ser en gran medida autodirixido ou autónomo.
Expresarse correctamente, tanto de forma oral coma escrita, nas linguas oficiais da comunidade autónoma.
Dominar a expresión e a comprensión de forma oral e escrita dun idioma estranxeiro.
Utilizar as ferramentas básicas das tecnoloxías da información e as comunicacións (TIC) necesarias para o exercicio da súa profesión e para a aprendizaxe ao longo da súa vida.
Desenvolverse para o exercicio dunha cidadanía aberta, culta, crítica, comprometida, democrática e solidaria, capaz de analizar a realidade, diagnosticar problemas, formular e implantar solucións baseadas no coñecemento e orientadas ao ben común.
Entender a importancia da cultura emprendedora e coñecer os medios ao alcance das persoas emprendedoras.
|
AP7
AP11
|
BP2
BP3
BP4
BP5
|
CM1
CM2
CM3
CM4
CM5
|
| Contidos |
| Temas |
Subtemas |
1.- EVOLUCIÓN HISTÓRICA Y FUNDAMENTACIÓN CONSTITUCIONAL.
2.- LAS MEJORAS VOLUNTARIAS DE SEGURIDAD SOCIAL Y LOS SERVICIOS SOCIALES DE LA SEGURIDAD SOCIAL.
3.- LOS PLANES Y FONDOS DE PENSIONES.
4.- MUTUALIDADES DE PREVISIÓN SOCIAL Y FUNDACIONES LABORALES.
5.- LOS SEGUROS PRIVADOS.
6.- ACCIÓN SOCIAL EN LA EMPRESA Y NEGOACIÓN COLECTIVA.
|
|
| Planificación |
| Metodoloxías / probas |
Competencias |
Horas presenciais |
Horas non presenciais / traballo autónomo |
Horas totais |
| Proba de ensaio |
A7 A11 B2 |
2 |
10 |
12 |
| Presentación oral |
B3 B4 C1 C2 C4 |
2 |
6 |
8 |
| Estudo de casos |
B5 C3 C5 |
2 |
6 |
8 |
| Sesión maxistral |
A7 B2 |
20.5 |
24.5 |
45 |
| |
| Atención personalizada |
|
2 |
0 |
2 |
| |
| *Os datos que aparecen na táboa de planificación son de carácter orientativo, considerando a heteroxeneidade do alumnado |
| Metodoloxías |
|
Metodoloxías |
Descrición |
| Proba de ensaio |
Proba na que se busca responder por escrito a preguntas de certa amplitude valorando que se proporcione a resposta esperada, combinada coa capacidade de razoamento (argumentar, relacionar, etc.), creatividade e espírito crítico. Utilízase para a avaliación diagnóstica, formativa e sumativa. Permite medir as habilidades que non poden avaliarse con probas obxectivas como a capacidade de crítica, de síntese, de comparación, de redacción e de orixinalidade do estudante; polo que implica un estudo amplo e profundo dos contidos, sen perder de vista o conxunto das ideas e as súas relacións. |
| Presentación oral |
Intervención inherente aos procesos de ensino-aprendizaxe baseada na exposición verbal a través da que o alumnado e profesorado interactúan dun modo ordenado, propoñendo cuestións, facendo aclaracións e expoñendo temas, traballos, conceptos, feitos ou principios de forma dinámica. |
| Estudo de casos |
Metodoloxía onde o suxeito se enfronta ante a descrición dunha situación específica que suscita un problema que ten que ser comprendido, valorado e resolto por un grupo de persoas, a través dun proceso de discusión. O alumno sitúase ante un problema concreto (caso), que lle describe unha situación real da vida profesional, e debe ser capaz de analizar unha serie de feitos, referentes a un campo particular do coñecemento ou da acción, para chegar a unha decisión razoada a través dun proceso de discusión en pequenos grupos de traballo. |
| Sesión maxistral |
Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de algunhas preguntas dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe.
A clase maxistral é tamén coñecida como “conferencia”, “método expositivo” ou “lección maxistral”. Esta última modalidade sóese reservar a un tipo especial de lección impartida por un profesor en ocasións especiais, cun contido que supón unha elaboración orixinal e baseada no uso case exclusivo da palabra como vía de transmisión da información á audiencia.
|
| Atención personalizada |
|
Metodoloxías
|
| Presentación oral |
| Estudo de casos |
|
| Descrición |
A atención personalizada que se describe en relación a estas metodoloxías concíbese como momentos de traballo presencial co profesor, polo que implican unha participación obigatoria para o alumnado.
A forma e o momento en que se desenvolverá indicarase en relación a cada actividade ó longo do curso según o plan de traballo da asignatura. |
|
| Avaliación |
|
Metodoloxías
|
Competencias |
Descrición
|
Cualificación
|
| Sesión maxistral |
A7 B2 |
Exposición oral complementada co uso de medios audiovisuais e a introdución de algunhas preguntas dirixidas aos estudantes, coa finalidade de transmitir coñecementos e facilitar a aprendizaxe.
A clase maxistral é tamén coñecida como “conferencia”, “método expositivo” ou “lección maxistral”. Esta última modalidade sóese reservar a un tipo especial de lección impartida por un profesor en ocasións especiais, cun contido que supón unha elaboración orixinal e baseada no uso case exclusivo da palabra como vía de transmisión da información á audiencia.
|
40 |
| Proba de ensaio |
A7 A11 B2 |
Proba na que se busca responder por escrito a preguntas de certa amplitude valorando que se proporcione a resposta esperada, combinada coa capacidade de razoamento (argumentar, relacionar, etc.), creatividade e espírito crítico. Utilízase para a avaliación diagnóstica, formativa e sumativa. Permite medir as habilidades que non poden avaliarse con probas obxectivas como a capacidade de crítica, de síntese, de comparación, de redacción e de orixinalidade do estudante; polo que implica un estudo amplo e profundo dos contidos, sen perder de vista o conxunto das ideas e as súas relacións. |
20 |
| Presentación oral |
B3 B4 C1 C2 C4 |
Intervención inherente aos procesos de ensino-aprendizaxe baseada na exposición verbal a través da que o alumnado e profesorado interactúan dun modo ordenado, propoñendo cuestións, facendo aclaracións e expoñendo temas, traballos, conceptos, feitos ou principios de forma dinámica. |
20 |
| Estudo de casos |
B5 C3 C5 |
Metodoloxía onde o suxeito se enfronta ante a descrición dunha situación específica que suscita un problema que ten que ser comprendido, valorado e resolto por un grupo de persoas, a través dun proceso de discusión. O alumno sitúase ante un problema concreto (caso), que lle describe unha situación real da vida profesional, e debe ser capaz de analizar unha serie de feitos, referentes a un campo particular do coñecemento ou da acción, para chegar a unha decisión razoada a través dun proceso de discusión en pequenos grupos de traballo. |
20 |
| |
|
Observacións avaliación |
|
|
| Fontes de información |
|
Bibliografía básica
|
|
|
- AGUILERA IZQUIERDO, R., Pensiones privadas: obligaciones de las empresas y garantías de los trabajadores, Civitas (Madrid, 2001).
- CASAS BAAMONDE, M.E. Autonomía colectiva y Seguridad Social, IEF (Madrid, 1977).
- FERNÁNDEZ DOMÍNGUEZ, J.J., Protección social complementaria de accidentes de trabajo y enfermedades profesionales, Tirant lo Blanch (Valencia, 1999).
- GALA DURÁN, C., El régimen jurídico de las mejoras voluntarias de prestaciones de la Seguridad Social, Bosch (Barcelona, 1995).
- GONZÁLEZ-POSADA MARTÍNEZ, E. (ed.), Los planes de pensiones en el sistema de protección social: el modelo de pensiones complementarias. VII Congreso Nacional de Derecho del Trabajo y de la Seguridad Social, MTAS (Madrid, 1997).
- MALDONADO MOLINA, F.J., Las mutualidades de previsión social como entidades aseguradoras, Comares (Granada, 2001).
- MARTÍN VALVERDE, A., Las mejoras voluntarias de la Seguridad Social, Universidad de Sevilla-Instituto García Oviedo (Sevilla, 1970).
- MARTÍNEZ BARROSO, M.R., “Últimos pronunciamientos jurisprudenciales en materia de mejoras voluntarias derivadas de riesgos profesionales”, en Revista de Trabajo y Seguridad Social, 2001, nº. 220.
- ROQUETA BUJ, R. “Las mejoras voluntarias de la Seguridad Social”, en Actualidad Laboral, nº. 12, 2010.
- VALDÉS DE LA VEGA, B., Mejoras voluntarias por edad de jubilación en la negociación colectiva, Tirant lo Blanch (Valencia, 1999).
- YANINI BAEZA, J., Las mejoras voluntarias en la Seguridad Social. Régimen del seguro colectivo laboral, Edersa (Madrid, 1995). |
|
Bibliografía complementaria
|
|
|
| Recomendacións |
| Materias que se recomenda ter cursado previamente |
|
| Materias que se recomenda cursar simultaneamente |
|
| Materias que continúan o temario |
|
|