| Descrición xeral |
Deseñar a paisaxe quere dicir establecer as trazas, a organización, a materialización dunha certa idea sobre a configuración da contorna física.
A palabra deseño presupón a vontade de intervir e transformar. Dar forma. Construír unha idea, un horizonte, un lugar…, onde talvez só existía un baleiro, desde a preexistencia natural.
A materia utiliza como vehículo o elemento natural da auga como conformador de paisaxe (feito sensible) e o ciclo hídrico como motor desa xustificación sensible (feito físico).
As leccións que conforman a materia, Proxecto da paisaxe 2, exponse co obxectivo de proporcionar a base teórica precisa para a aproximación ao exercicio de trazado e proxecto da paisaxe. Abordaranse os aspectos metodolóxicos propios da ideación espacial, posto que a paisaxe é a imaxe dun espazo aberto, que se sustentan na aplicación rigorosa da xeometría, no coñecemento preciso do medio no que se vai a actuar, na determinación da finalidade da intervención e na interacción entre proxecto e pensamento, entendido este como a simbiose de formulacións científicas, técnicos, filosóficos e artísticos.
E todo iso insistindo en evidenciar a lectura da realidade “natural” habitualmente alterada por intervencións tantas veces lamentables e admitidas como normais pola carencia dunha óptica sensibilizada, xa sexan trazado de viais, xeometrías de plantacións, infraestruturas agresivas coa contorna, os tapices forestais, as augas , os límites e as periferias, as violencias de escalas enfrontadas xa sexan os vultos urbanos e os dubidosos baleiros públicos que xeran. |
