|
<p>Non debe pensarse que as habilidades ou competencias instrumentais das que se ocupa de modo directo esta materia resultan de pouca ou nula importancia, pois pon de relevo o rigor e a orde no pensamento e axudan a reforzalos. O desenvolvemento da materia verase sometido, non obstante o anterior, a diversos tipos de limitacións, entre as que sobresaen as derivadas da escaseza de tempo. Polo que se refire a isto, convén sinalar que, como todos os asuntos prácticos, a obtención e consolidación das habilidades que trata de facilitar este curso requiren fundamentalmente do traballo e o exercicio persoal dos estudantes, e iso esixe tempo. Respecto diso, pode chegar a ser insuficiente tanto o número de horas de clase teórica como o número de créditos destinados á práctica persoal ou en grupo. O exercicio das anteriores competencias esixe traballo e estudo persoal por parte das/vos estudantes, ademais dunha actitude participativa nas sesións de clase. O traballo persoal resultará decisivo para superar con éxito estas materias. Recoméndase ler as presentacións e documentos desde o inicio do segundo cuadrimestre do máster, sen esperar a que comecen as clases. Finalmente, recoméndase non perder de vista tres ideas-forza que están na base do presente programa e presidirán o desenvolvemento das clases. A primeira idea pódese expresar así: no terreo da metodoloxía da investigación xurídica non hai dogmas, é dicir, é posible traballar de maneira correcta seguindo pautas ou modelos diferentes. Por iso non debe estrañar que nesta materia propóñanse modelos que coinciden só en parte cos que poden atoparse na bibliografía recomendada ou cos que parecen seguir outros profesores. A segunda idea, que é máis ben unha excepción ou cláusula de excepcionalidade, resúmese no seguinte: cada rama da ciencia xurídica ofrece particularidades ou peculiaridades metodolóxicas, derivadas das diferenzas no sistema de fontes que rexe cada sector da orde xurídica, e das distintas tradicións académicas, que non sempre responden a necesidades lóxicas estritas, senón a costumes e modos de facer as cousas en si mesmos discutibles. A terceira idea foi exposta fai xa case 25 séculos por Aristóteles: %ou201Clas cousas que temos que facer sabendo, aprendémolas facéndoas%ou201D; con outras palabras, os saberes prácticos adquírense e asíntanse definitivamente coa práctica, sen que iso signifique descoñecer nin restar importancia ao estudo teórico do Dereito. A aprendizaxe teórica, no Dereito, serve para coñecer os materiais normativos e os principios e valores que presiden a elaboración e aplicación do Dereito. Con todo, de alguén que só posúa este coñecemento non pode dicirse que sabe Dereito; en realidade, sabe dereito aquela persoa que, a partir dos anteriores materiais é capaz de definir con rigor os problemas xurídicos e propor unha solución.</p> |
Asignaturas