| Descrición xeral |
A partir da entrada en vigor da reforma do Tratado da UE asinada en Masstricht o 7 de febreiro de 1992, incorporouse ao Dereito orixinario da Unión -en concreto, nos seus arts. 3 e 129.A- unha base xurídica adecuada para fundar a política lexislativa comunitaria orientada á protección dos consumidores, sen prexuízo de que, con anterioridade, o Dereito derivado da UE xa se mostrou fecundo neste ámbito.
O adecuado funcionamento do Mercado interior único esixe que as regras xurídicas que regulan as relacións entre empresarios / profesionais e consumidores / usuarios determinen a existencia de marcos xurídicos homoxéneos, con independencia de cal sexa a lei nacional aplicable ao suposto litigioso de que se trate. En efecto, tanto o fomento da confianza dos consumidores -indispensable a efectos de dinamizar a economía-, como a eliminación de distorsiones da competencia, esixen a armonización das normas de Dereito de consumo e, en particular, do Dereito contractual de consumo, no ámbito dos países integrantes da UE. A creación do Mercado único europeo permitiu que os empresarios e profesionais poñan os seus produtos ou os seus servizos a disposición de consumidores doutros mercados diferentes do seu país de orixe. O desenvolvemento dos medios de comunicación e a utilización crecente de medios electrónicos de comunicación -en particular da rede Internet- que facilitan a comparación e o acceso aos produtos e servizos, así como a introdución dunha moeda única coa que facer efectiva os pagos dentro da maior parte dos países da UE, constitúen dúas vectores claves na expansión da publicidade de produtos e da prestación de servizos que ofrecen empresarios e profesionais dun Estado membro a consumidores e usuarios dun Estado distinto. Desta maneira, a celebración de contratos de consumo cun elemento subxectivo -v.gr., a nacionalidade dalgunha das partes- ou obxectivo -v.gr., o lugar de execución- de estranxeiría que determine a súa cualificación como internacionais ou transfronteirizos deixou, hai tempo, de ser unha realidade reservada a un número reducido de consumidores que adoitan desprazarse a distintos Estados, para converterse nunha realidade cotiá para o cidadán / consumidor medio.
De conformidade cos datos xurídicos e de feito que acaban de ser expostos, as liñas programáticas do Dereito de consumo no seo da UE enunciadas tanto no «Libro Verde sobre a protección dos consumidores na UE», de 2 de outubro de 2001, como na Comunicación da Comisión denominada «Estratexia en materia de política dos consumidores 2002-2006», de 7 de maio de 2002, contémplase como obxectivo intensificar a armonización das normas de Dereito de consumo no seo dos países da UE. |
Asignaturas
